Yalnızlıklar Kitap Bilgileri
Yazar: Hasan Ali Toptaş
Tahmini Okuma Süresi: 3 sa. 17 dk.
Sayfa Sayısı: 116
Basım Tarihi: Eylül 2016
İlk Yayın Tarihi: 1990
Yayınevi: Everest Yayınları
Orijinal Dil: Türkçe
ISBN: 9786051850443
Ülke: Türkiye
Dil: Türkçe
Format: Karton kapak
Yalnızlıklar Kitap Tanıtımı
Yalnızlık alıp karşına kendini,
Öteki kendinlerle konuşmaktır.
Bakışmaktır, öteki kendinlerle;
Dövüşmektir.
Kimi zaman da, öldürmektir
İçlerinden sana en çok benzeyeni,
Benzemiyor diye.
Yalnızlık, öldürmektir.
Hasan Ali Toptaş, silahların gölgesinden babaların çocukluğuna, âh ki ne âh aşklardan eşkıya türkülerine dek yalnızlıklarımızın haritasını açıyor önümüze.
Bu vahşi coğrafyanın dinginliğinde keskin bir rüzgâr gibi geçiyor kelimeler içimizden, içinizden...
Üstelik Yalnızlıklar, şiir değilse nedir; kimse bilmiyor.
Ben ninemi yalnızlık sanmıştım bir keresinde.
Anlardım ki, insan bir başkasındaki kendini okur;
Ve okunanlar yalnızlıktır.
Yalnızlık hadi gidelim'dir çoğu kez,
Hadi n'olursun.
Yalnızlıklar Kitaptan Alıntılar
1. "ve yarın belki'dir,
dün şüphelidir,
bugün nerededir?"
2. "Gündüz, gece sizinle gezer; yalnızlık."
3. "“Yalnızlık biraz da vazgeçmektir.”"
4. "Kalırsa yalnızlıktan yalnızlıklar kalır."
5. "İçin ki, içimin aynasıydı"
6. "Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır."
7. "Yalnızlık, yazar ve okur."
8. "♡
Yüzün gelirdi bir yerlerden bir ülke,
kokun gelirdi bir bahar
ve gülüşün gelirdi de bir düş gibi,"
9. "√
Ben sensizliği yalnızlık sanmıştım her keresinde."
10. "Çöller ki, kupkuru heceleridir yeryüzü yalnızlığının."
11. "Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır."
12. "Gideceği adresi unutmuş mühürlü bir mektuptu içimizin titreyişi."
13. "Hangi yola koyulursak koyulalım, yalnızlık
Hep yoldadır.
Her yere ve her şeye ondan gidilir
Ve ondan gelinir."
14. "Çiçek gibi kızlar vardı yeryüzünde.."
15. "Yalnızlık postacıların taşıdığı yüktür çoğu kez, birikir kalem uçlarında,
kağıtlarda,
zarflarda.
Bakışlarda birikir,
susuşlarda,
bekleyişlerde,
kapılarda
ve birikim yüktür her zaman,
yalnızlık bir yükün ağırlığıdır."
Yalnızlıklar Kitap İncelemeleri
Yalnızlıklar kitabı isminin hakkını veriyor. Kitabı okuduktan sonra Toptaş ile aranıza mesafe koyup yalnız kalmayı seçebilirsiniz.
Bu kitap üzerine bir inceleme yazısı yazmak benim için farz oldu. Herkesin övdüğü, öve öve bitiremediği kitap bu mu cidden? Sanırım beğenen arkadaşlar, Ölü Zaman Gezginleri ya da Kuşlar Yasına Gider'i okumadan, sırf şiir diye bu kitapla başlamışlar ve Hasan Ali Toptaş'ı bilmedikleri çok açık. Toptaş'ın bunlara "şiir değil, şiir olsa şairlere haksızlık olur" demesini o kadar iyi anlıyorum ki. Yalnızlık üzerine yazılan manzum hikaye metinleri diyebilirim zannımca. Ha o da bir şiirdir evvela fakat şu var arkadaşlar;
Yalnızlık birazda ...dır.
Yalnızlık çoğu kez ... gibidir.
Yalnızlık bazen de ... dır.
Yalnızlık ...dır
Yalnızlık ... gibidir hani.
Yalnızlık yapayalızlıktır.
...
Miraç Çağrı falan mı okuyoruz Allah aşkına? Hasan Ali Toptaş benim de sevdiğim bir yazar olunca ve mevzu bahis böyle mısralar olunca doğrusu romanlarını, hikayelerini her zaman yeğlerim .
Yani bu tarz aforizmik sözlerle ergenleri kandırabilir Toptaş, bilinçli okuyucuları asla değil.
Bir de şöyle bir konu var ki; bir sayfada bir, iki mısra yazı olunca çıldırıyorum. Kim olursa olsun. Bu kitapta bir sayfada bazen bir bazen iki bazen üç çok fazla parça vardı. Ağaçlara yazıktır yahu! Neyse!
Cemal Süreya'nın şu dizeleri bütün bir kitaba değer diye düşünüyorum:
Yalnızlık bir ovanın düz oluşu gibi bir şey
Hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka
Keske yalnız bunun için sevseydim seni
http://ucretsizkitap.com.tr.com/4-yazar-kitaplari-okuma-etkinligi-hasan-ali-toptas--31548
düzenlenen bu etkinlik kapsamında yazarın okuduğum ilk kitabı ve özellikle yazarla tanışma kitabı olarak Yalnızlıklar'ı seçtim.
Mısralar arası derinliklerin ölçüsü bir çok yazar/şair derinliğinden -hakkını verecek ölçüde- fazla, dili de bir o kadar sade. Yerli yazarlarımızdan dili bu sadelikte olup okuyucuya da doruklarda haz silsilesi yaşatan isim Ahmed Arif'tir. Hasan Ali de kesinlikle ilk beşe girecek kaleme sahip bir yazar, dilerim şiirlerinin devamını getirmekten çekinmez.
Kitap da yazarın kendisi hariç bahsi geçen üç belirgin şahıs var. Onlardan bir tanesi nine; gelenek, toplum tabuları, batıl inançlar, karşılıksız, temiz bir sevgi ekseninde torunu üzerinde etki bırakmış bir karakter. Diğer bir karakter ise baba; sevgisinin büyüklüğünden dolayı ve rol model olarak sevilen aynı zaman da bir o kadar da nefret edilen bir karakter olarak vücut bulmuş Hasan Ali'nin kaleminde. Bir de sevgili karakteri var; sevilen ama ulaşılamayan, ulaşılsa bile elde tutulamayan bir yalnızlık nedeni yazar için. Kendisi ise içinde geçtiği ve üzerinde etki bırakan olayları ele almış; darbe, savaş çığırtkanlığı, eskiye duyduğu özlem bunlardan en belirginleri olarak sıralanabilir.
Sırada ki kitabı Kuşlar Yasına Gider için, kitap hakkında okuduklarım ve Yalnızlıklar'dan sonra güzel bir eserle karşılacakmışım izlenimini bıraktı.
İyi okumalar dilerim. Etkinlik için ayrıca teşekkürler.
“İnsana en yakın yalnızlıktır insan” diye bir giriş yapar kitaba Hasan Ali Toptaş.
Sahiden nedir yalnızlık?
Çevremizde kimsenin kalmaması yalnız olmak için yeterli midir yoksa kendimizi kendimizin de mi yalnız bırakması gerekir?
Peki, etrafımızda onlarca insanın bulunması yalnız olmadığımızı mı gösterir? Belki de en yalnız olduğumuz andır en kalabalık olduğumuz zaman.
Hasan Ali Toptaş da bu kitabında, yalnızlık nedir sorusuna kendi içinde verebildiği yanıtları dizelere dökmüş.
Kimi zaman dövüşmektir yalnızlık ona göre, kimi zaman da öldürmek.
Bir dizesinde de “Ben ninemi yalnızlık sanmıştım bir keresinde” diye sürdürür..
Zaman gelir birini çok severiz ve onsuz asla yaşayamayacağımızı düşünürüz.O olmadan yapayalnızızdır artık.Yalnızlığı onsuzluk sanarız.
“Ben yalnızlığı sensizlik sanmıştım bir keresinde”
diye haykırır şair bu kitabında da...
Herkes yalnız kalır.
Kimileri birkaç saat; kimimiz tüm ömür boyu.
Ve içimizin derinliklerinde bu soru bizi karanlığına çeker:
Sahiden yalnızlık nedir?
Kendi yalnızlığınızla Hasan Ali Toptaş’ın derin dizeleriyle yüzleşmek isterseniz bu kitap sizler için bir fırsattır.
Yüzleşmek dedim ya. Kötü bir şey midir peki bu yalnızlık? Kimileri için kabus kimileri için ise mecburiyet oluverir.
İncelememi yine kitaptan bu soru ile alakalı bir alıntı ile bitirmek istiyorum:
“Kimileri düşer yalnızlığa kimileri yükselir...”
Hasan Ali Toptaş, silahların gölgesinden, babaların çocukluğuna, âh ki ne âh aşklardan eskıya türkülerine dek yalnızlıklarımızın haritasını açıyor önümüze.
Bu vahşi coğrafyanın dinginliğinde keskin bir rüzgâr gibi geçiyor kelimeler içimizden, içinizden...
"Tanıtım Bülteninden"
Yalnızlık tanımsızdır çünkü tüm tanımların tamamıdır yalnızlık derken Toptaş'ın Yalnızlıklar haritası çıktı karşıma. İyi ki de çıktı.
Toptaş'ın okuduğum ilk kitabı Yalnızlıklar. Şüphesiz son olmayacak çünkü üslûbunu böylesine sevdiğim bir yazarın peşini kolay kolay bırakamam, bırakmam
Ne naif, ne akıcı bir anlatım...
Bir de leitmotif tekniği gözüme çarptı Toptaş'ın dilinde. Bu teknik kararında ve yerinde yapıldığında okuyucuda hoş ve düşündürücü bir etki bir etki bırakıyor. Toptaş da bu tekniği gayet kararında ve yerinde kullanmış.
Kalbinden diline, oradan kalemine akan duygular birer birer öyle güzel nüfuz etti ki içime...
Yalnızlık neye benzer, neyin yanına yakışırsa incelikle bir bir anlatmış. Pekte güzel anlatmış Toptaş.
Yalnızlığı ben hep yüce bir duygu olarak düşlemişimdir. Bu yüzden olsa gerek bu kitabı sevmem Toptaş'ın kelimeleri düşlerime, hislerime dokundu.
Yaşamakla tükenmeyen bir yalnızlık var ruhumun kıyılarında...
Âh Toptaş Yalnızlık ne yaman duygu!