Umutsuzluğun Doruklarında Kitap Bilgileri
Yazar: Emil Michel Cioran
Tahmini Okuma Süresi: 4 sa. 18 dk.
Sayfa Sayısı: 152
Basım Tarihi: 5 Eylül 2019
İlk Yayın Tarihi: 5 Eylül 2019
Yayınevi: Jaguar Kitap
ISBN: 9786056923968
Ülke: Türkiye
Dil: Türkçe
Format: Karton kapak
Umutsuzluğun Doruklarında Kitap Tanıtımı
Umutsuzluğun Doruklarında, Cioran’ın 23 yaşında, tam da uykusuzluk hastalığının başladığı yıllarda yazdığı ve onu filozoflar katına çıkaran; sonsuz dünya içindeki sonlu insanın anlamı, aşk, acı, sevinç, ölüm ve umutsuzluk hakkında, sert ve ele avuca gelmeyen fikirlerin yoğuştuğu bir kitap.
Cioran’ın tüm felsefesinin ve üslubunun "kilit taşı" olarak nitelendirilen Umutsuzluğun Doruklarında, Orçun Türkay'ın çevirisiyle…
"Cioran, gözlerimizi hiç durmadan insan varoluşunun hiçliğine yöneltmeye çalışmış, muhteşem bir asi ve boyun eğmez bir mizantroptu."
- Norman Manea -
Umutsuzluğun Doruklarında Kitaptan Alıntılar
1. "“Hepimiz birbirimize nasıl da kapalıyız!”"
2. "“Neden kendi içimize kapanıp kalamıyoruz?”"
3. "“Çünkü sonsuzdur insanlığın sefaleti…”"
4. "“Bir gözyaşında her zaman bir gülümsemeden çok daha derin kaynaklar bulunduğunu henüz anlamadılar…”"
5. "Yaşıyorum çünkü ne dağlar gülmeyi ne solucanlar şarkı söylemeyi biliyor."
6. "''...acı çekin, sarhoş olun, haz kadehini dikin kafanıza, ağlayın ya da gülün, sevinçten ya da umutsuzluktan çığlıklar atın - geriye nasılsa hiçbir şey kalmayacak.''"
7. "Hepimiz birbirimize nasıl da kapalıyız!"
8. ""Ben mutlak çelişkiyim, içimde her şey olabilir, çünkü ben son çekişmede, son üzüntünün saati geldiğinde, en son gülecek kişiyim. ""
9. "İnsan, köklerine ihanet etmiş bir hayvandır."
10. "“Çünkü sonsuzdur insanlığın sefaleti…”"
11. "Normallikmiş, anormallikmiş, bunların bizim için bir önemi yok artık. Gelin, biz sınırsızlığın coşkusunu yaşayalım, sınır tanımayan her şeyi sevelim, biçimleri parçalayalım, biçimden bağışık olacak tek şeye, sonsuzluğa tapalım."
12. "Uykusuzlukla umutsuzluk arasında kopmaz bir bağ vardır."
13. "Neden bunca sorun, bunca tartışma, bunca öfke var ?"
14. "Neden kanla yazılmış kitaplara hayran olurlar? Çünkü o kitaplar onları acılarından kurtarır ya da acının yanılsamasını yaratır. Söylediklerinizin arkasında kan olsun, gözyaşı olsun isterler. Kalabalığın hayranlığı sadizmle doludur."
15. "İnsan, köklerine ihanet etmiş bir hayvandır."
Umutsuzluğun Doruklarında Kitap İncelemeleri
Yazıp yazıp siliyorum belki aklıma daha güzel bir cümle gelir diye ama bu kitabın üzerine yapılacak en iyi şey sessizlik. Düz duvara bakmak. Ve düşünmek. Cioran’ı gözümde inanılmaz yüceltti bu kitap, zaten her cümlesinin altı çizilesi ama bu kitap çok daha başkaydı. Böyle de stand up gösterisinden çıkıp aşşşırı güldüğü esprileri anlatmaya çalışan insan çaresizliğiyle yazıyorum şu an :) keşke neler hissettirdiğini tam aktarabilsem ya da okurken bilincine vardırdığı şeyleri sıralayabilsem, o kadar fazla ki. Sadece şunu hatırlıyorum dedim ki “Cioran her şeyi çözmüş; yaşama, ölüme, varlığa, hiçliğine, acıya, üzüntüye, heyecana dair aklıma gelmeyen daha pek çok şey. Her şeyin bilincinde, al böyle önüne takip et nereye giderse takip et, öyle güven veriyor. Ne anlatıyor derseniz, elbette fikir kitabı. Bazı kavramlar üzerine başlık başlık fikirlerini okuyorsunuz Cioran’ın ve ona katılmaktan, cümlelerinin altını çizmekten kaleminiz bitiyor. Mesela -günümüzde de çok fazla yapılan- acı yarıştırma durumu için, “komşumun benden daha çok acı çektiğini ya da İsa’nın herkesten çok acı çektiğini kim söyleyebilir? Acıya nesnel bir değer biçilemez, çünkü o dışarıdan gelen bir zarara ya da organizmadaki belli bir bozukluğa göre değil, bilincin onu yansıtma, duyumsama biçimine göre ölçülebilir.”(syf17) şeklinde size başından sonuna kadar birçok konuda aydınlanma yaşatıyor. Soluksuz okudum. Kitap, bu anlamsız koşturmaca içinde sizi kenara çekip “sen napıyosun yawrum bu inandığın şeyler,her gün yaptıkların, yaşadığın bu hayat.. bu mu cidden bu musun yani?”diyor. Biraz cesaretiniz varsa okuyunuz efenim.
Dünyayla aramızdaki uçurum gittikçe büyüyünce, insan kendisine dönüp, kendi öznelliğinde ölümü keşfeder. O zaman da bir içselleştirme süreci, öznelliğin çekirdeğini saran tüm toplumsal biçimleri birbiri ardına deler.
#emilmichelcioran #umutsuzluğundoruklarında
Kendisini #çürümeninkitabı yla tanıdığımız Cioran, bu defa 23 yaşında kaleme aldığı özel notlarıyla karşımızda. Bu kitabının özel olmasının nedeni, uykusuzluk çektiği zaman diliminde yazmış olması. Geceler boyu zihninde amansız mücadeleler veren Cioran, bitkinlik duygusunu ve yaşadığı yazgılara boyun eğmenin kendi ruhunda bıraktığı yıkıntıları varoluşla sorguluyorAslında bu kitabı bir kurtuluş, bir iyileştirici olarak kabul etmesi, kendi iç benliğini sorgulamasının kanıtı.
Sevgi, tutku, acı, ölüm, umutsuzluk, tutarsızlık, birey olmanın zorluğu ve daha birçok düşünceyi sert bir dille aktarıyor okuyucusuna
Zaman zaman kendisine verilen görevleri, yaşadığı bu dünyada çile olarak nitelendiriyor. "İnsan, tüm sınırların ötesinde, ışığın dışında, ışığın geceden koptuğu noktada, vahşi bir kasırganın sizi dümdüz hiçliğe fırlattığı bir aşırılığa doğru, delice genleşiyor içeriden. Yaşam hem doluluğu hem de boşluğu, hem coşkunluğu hem de bunalımı yaratır; bizi saçmalığa varasıya tüketen baş dönmesi karşısında kimiz ki?"
Aslında anlatmak istediğim tam da buHer satırını okurken zamanla çeliştiğim, bilincimin istifa ettiği, duygusallık ve zekanın kendisiyle buluştuğu muazzam bir kitap okudum
Bana göre Çürümenin Kitabı' yla aynı doğrultuda ilerlediğini belirtmek isterimOkumadıysanız mutlaka okuyunTam bir başucu kitabı
Offf... Beyin yakan, nefes nefese bırakan, bol bol pataklayan bir kitabın daha sonuna geldim. Cioran bu kitabı uykusuzluk hastalığına yakalandığı 23 yaşında yazmış. 23 yıllık tazecik bir beyni düşündüğümde böyle çıkarımların gün yüzüne çıkarılması inanılır gibi değil. 'Umutsuzluğun Doruklarında' olan varsa aramızda bu kitabı okuduğunda 'Umutsuzluğun Nirvanası'nı yaşayacağından şüphesi olmasın.
Insan yaşamı boyunca çeşit çeşit doruk noktalarını yaşamıştır. Aşkın doruğu,heyecanın doruğu, güvenin doruğu ya da yalnızlığın doruğu, gözyaşının doruğu, yıkılmışlığın doruğu vs vs gibi.. Olumlu doruk noktaları hep 'en' yükseğin bol aydınlık,ferah,ucu bucağı olmayan o müthiş manzarasını hissettirip ayakları yerden keserken; olumsuz doruk noktaları, adı doruk olsada aslında en dibi,karanlığı,boşluğu,hiçliği hissetirir. Cioran'ın şu tespiti kitabın özüydü aslında. Diyor ki;" ... doruklar yalnızca yüksekliklere değil, ayrıca uçurumlara,derinliklere de işaret eder."
Ne kadarımız doruk deyince bunun uçurum kısmını düşünürüz? Belki hepimiz belki hiç birimiz.
Işte bu 'Umutsuzluğun Doruklarında' kitabı aynı zamanda eşittir 'Umutsuzluğun Uçurumlarında' diye de ifade edilebilir,ben böyle ifade ettim.Kitap boyunca uçurumu okudum,düşüşü,boşluktaki süzülüşü hissettim. Velhasıl-kelâm her bir sayfası,paragrafı,cümlesi,kelimesi akla zarar üstünlükte. Nefisti Nefis! Tavsiye midir? Gönül rahatlığımla
#jaguarkitap #cioran #mutluazınlığa
Merhabalar
“Hem var olan herşeyden, hem de var olmayan herşeyden ölünür.”
“Var olmam dünyanın bir anlamının olmadığını kanıtlıyor.”
.
.
.
.
.
Bugün sizlere yazarı Emil Michel Cioran’a ait olan Umutsuzluğun Doruklarında adlı kitabından bahsedeceğim. Kitabın ilk sayfalarından itibaren okumaya başladığımda kendimi kişisel gelişim içeren bir kitabın içerisinde bulduğumu söyleyebilirim. Fakat sizlere belirtmek isterim ki; Her sayfasında ayrı ayrı altını çizdiğim cümlelerin olduğu ve bu cümleleri iki kere okuduğum doğrudur. Yazar, Ciaoran’ın 23 yaşında iken uykusuzluk hastalığının başlaması ile o yıllarda kitap olarak kaleme aldığı kendi dünyasındaki acıların, tarifi olmayan duygularının altında yatan umutsuzluğunu, kendi benliğini artık aramak istemeyişini ve artık sadece ölümünü düşünüp ve sadece bunu beklemesini göreceksiniz. Ciorun’un bu eşsiz benzeri olmayan kalemi onu filozoflar katına çıkarıyor. Kitabı okurken kendimce hep şu soruları derince düşündüm.. “ Acaba insanoğlu hiç kimseye hiç birşeyini söylemeden umutsuz dolu akıp giden günlerini nasıl ruh sağlıgını bozmadan geçirebilir? İnsanoğlunun yaşadığı tüm güzel hissiyatlar, anlam dolu duygular mı bitirirdi? Kitap ne kadar melankolik, depresyon kitabı gibi gözükse de bence her bir bireyin kendi bilinçaltı açısından okuması gerektiğini düşündüğüm kitaplardan birisi oldu diyebilirim. ️ Kitabı şimdiden alıp okuyacaklara; İyi okumalar dilerim.
Beyin yakan, nefes nefese bırakan, bol bol pataklayan bir kitabın daha sonuna geldim. Cioran bu kitabı uykusuzluk hastalığına yakalandığı 23 yaşında yazmış. 23 yıllık tazecik bir beyni düşündüğümde böyle çıkarımların gün yüzüne çıkarılması inanılır gibi değil. 'Umutsuzluğun Doruklarında' olan varsa aramızda bu kitabı okuduğunda 'Umutsuzluğun Nirvanası'nı yaşayacağından şüphesi olmasın.
Insan yaşamı boyunca çeşit çeşit doruk noktalarını yaşamıştır. Aşkın doruğu,heyecanın doruğu, güvenin doruğu ya da yalnızlığın doruğu, gözyaşının doruğu, yıkılmışlığın doruğu vs vs gibi.. Olumlu doruk noktaları hep 'en' yükseğin bol aydınlık,ferah,ucu bucağı olmayan o müthiş manzarasını hissettirip ayakları yerden keserken; olumsuz doruk noktaları, adı doruk olsada aslında en dibi,karanlığı,boşluğu,hiçliği hissetirir. Cioran'ın şu tespiti kitabın özüydü aslında. Diyor ki;" ... doruklar yalnızca yüksekliklere değil, ayrıca uçurumlara,derinliklere de işaret eder."
Ne kadarımız doruk deyince bunun uçurum kısmını düşünürüz? Belki hepimiz belki hiç birimiz.
Işte bu 'Umutsuzluğun Doruklarında' kitabı aynı zamanda eşittir 'Umutsuzluğun Uçurumlarında' diye de ifade edilebilir,ben böyle ifade ettim.Kitap boyunca uçurumu okudum,düşüşü,boşluktaki süzülüşü hissettim. Velhasıl-kelâm her bir sayfası,paragrafı,cümlesi,kelimesi akla zarar üstünlükte. Nefisti Nefis! Tavsiye midir? Gönül rahatlığımla...