Uçan Sınıf Kitap Bilgileri
Yazar: Erich Kästner
Tahmini Okuma Süresi: 4 sa. 59 dk.
Sayfa Sayısı: 176
Basım Tarihi: Kasım 2022
İlk Yayın Tarihi: 1933
Yayınevi: Can Çocuk Yayınları
Orijinal Dil: Almanca
ISBN: 9789755100937
Ülke: Türkiye
Dil: Türkçe
Format: Karton kapak
Uçan Sınıf Kitap Tanıtımı
Bolca mizah, bitmeyen eğlence...
Bir kez okumak yetmeyecek!
Bu romanın kahramanları, yatılı bir okulun çocukları... Yılbaşına az bir zaman kalmıştır. Çocuklar, "Uçan Sınıf" adında bir oyun hazırlamaya karar verirler ama çalışmaları bir anda yarım kalır. Çünkü bir başka okulun öğrencileri, hem oyunda rol alan oyunculardan birini, hem de çocukların alıştırma kitaplarını kaçırmıştır! İşte o andan sonra rekabet kaçınılmazdır...
Alman çocuk edebiyatında çığır açıcı yazarlarından biri olarak nitelendirilen Erich Kästner'in ilk olarak 1933'te yayımlanan kitabı Uçan Sınıf, dayanışma ve arkadaşlığın gücüyle yaşamın zorluklarını alt eden çocukların unutulmaz hikâyesini konu alıyor.
Uçan Sınıf Kitaptan Alıntılar
1. "Pek çok insan adaletsizlikten dolayı acı çekiyor."
2. ""İnsan başının çaresine bakmayı bilmeli!""
3. "Cesaret olmadan zekâ, hiçbir işe yaramaz; zekâ olmadan cesaret ise aptallıktır!"
4. ""Yalnızca: Kendinizi kandırmayın ve başkalarının da sizi kandırmasına izin vermeyin. Bir şeyler ters gittiğinde korkmayın. Belanın üstüne gitmeyi öğrenin. Şanssızlığa uğradığınızda, pes etmeyin. Kuyruğu dik tutun! Nasır bağlayın! ""
5. ""Yo, hayır, insan olan öğretmenlere ihtiyacımız var, iki bacaklı konserve kutularına değil! Bizi geliştirmek istiyorlarsa, önce kendileri gelişmek zorunda olan öğretmenlere ihtiyacımız var.""
6. "Hayatın ağırlığı, para kazanmakla başlamaz."
7. "İnsan olan öğretmenlere ihtiyacımız var, iki bacaklı konserve kutularına değil! Bizi geliştirmek istiyorlarsa, önce kendileri gelişmek zorunda olan öğretmenlere ihtiyacımız var."
8. ""İşlenen her suçta, suç sadece o suçu işleyende değildir, suçun işlemesini engellemeyen de suçludur,""
9. "Pek çok insan adaletsizlikten dolayı acı çekiyor."
10. "Başkalarının sana güvenmediğini hissetmek kadar iğrenç bir şey olamaz."
11. "Ama beni tanırsınız.
,
."
12. "Boksörlerin dediği gibi, yumruk yerken sağlam durmalısınız. Yumruk yemeyi ve sindirmeyi öğrenmelisiniz. Yoksa hayatın size attığı daha ilk tokatta nakavt olursunuz. Çünkü hayatın eli ağırdır, beyler! İnsan böyle bir tokat yediğinde, buna hazırlıklı değilse, küçük bir karasineğin öksürmesi bile yeter burnunun üstüne iki seksen uzanıverir."
13. "İnsanın neye üzüldüğü hayatta hiç önemli değildir; önemli olan, yalnızca insanın ne kadar üzüldüğüdür."
14. "İnsan başının çaresine bakmayı bilmeli !"
15. "Kendinizi kandırmayın ve başkalarının da sizi kandırmasına izin vermeyin."
Uçan Sınıf Kitap İncelemeleri
UÇAN SINIF
Bu günlerde çok mu duygusalım bilemiyorum.
Ama okurken ağladığım kitaplardan birini daha geride bıraktım.
Özellikle Martin’in parasızlık yüzünden tatile anne ve babasının yanına gidemeyecek olması, sonrasında öğretmeninin onun durumunu farkedip ona yardımcı olması çok etkileyici idi. Kendimi tutamadım.
Yazar güzel bir konu ile çocukların beğeni ile okuyacakları bir eser kaleme almış. Beğendiğimi ifade edebilirim.
Yatılı okulda kalan öğrencilerin ve bu öğrenciler arasında 9. Sınıftan 5-6 öğrencinin yakın dostlukları, noel tatili öncesinde sergileyecekleri gösteri ve başlarına gelen problemlerle, hep birlikte nasıl baş ettiklerini anlatan güzel bir kitap.
Kitabı okurken parasız yatılı okuduğum yıllar geldi aklıma. Ve pek çok olayın aynını yaşamış olmam şaşırtmadı beni. Çünkü kitap hayatın ta kendisini anlatıyor.
Kitapla ilgili bir iki eleştiri yapmam da gerekiyor.
Bunlardan ilki her bölümde o bölümün içeriğinden bahseden açıklamalar, çok gereksiz olmuş. Hikaye bütünlüğünü biraz aksatıyor gibi geldi bana. Ayrıca isimlerin telafuzlarının zorluğu okuyucu için baya zorluk oluşturuyor. Hikayenin karakterlerini aklımda tutmakta bazen zorlandım.
Ama çocuklar için sımsıkı dostlukların ve iyilik üzerine kurulması gereken hayatın anlatıldığı, bu kitabı herkese tavsiye ederim.
Başlangıç seviyesi olarak 7. ve 8. Sınıflara tavsiye ediyor, keyifli okumalar diliyorum.
Yıllar yıllar önce ortaokuldayken Türkçe öğretmenimizin bize okutup sınav yaptığını hatırladığım kitap. Birkaç saat önce eski kitaplarımı koyduğum rafı incelerken gözüme çarptı ve zamanında bu kitabı ne çok sevdiğimi hatırladım. Biraz göz gezdireyim derken de bir bakmışım tüm kitabı aralıksız okumuşum tekrardan!
Öncelikle, ben de lisenin bir kısmını yatılı okuyan biriydim ve ortaokulda ilk okuduğum zaman, bu kitap beni lisede yatılı okumaya teşvik etmişti. Tabi kitaptaki kadar eğlenceli miydi orası tartışılır ama güzel arkadaşlıklarım ve keyifli vakitlerim de olmamış değildi. Kitaptaki Johnny Trotz, Martin gibi sorunlar yaşayan ana karakterler olduğunu hayal meyal hatırlıyordum ama aklımda daha çocuksu ve yüzeysel kalmış nedense. Şimdi tekrar okurlen aslında yetişkinlere de yansıyacak yerler olduğunu fark ettim: Örneğin, Doktor Bökh ve Sigara İçmez dedikleri eski arkadaşı arasındaki diyaloglar, Sigara İçmez'in eşini ve çocuğunu kaybettikten sonra paranın ve mevkinin anlamsızlığını fark edip mesleğinden istifa ederek daha mütevazi bir hayat yaşayıp sadece sevdiği şeylerle ilgilenen yalnız, hafif buhranlı bir adama dönüşmesi vesaire... Gelecek kaygıları yaşadığım şu 20'li yaşlarımda kendim ve toplum arasında sıkışmışken hayatımın o daha az tasasız, bolca umutlu olan günlerini hatırlatarak birkaç saatliğine de olsa bende güzel hisler uyandırabildi tekrardan. Gerçekten de Doktor Bökh'ün de dediği gibi insanın gençliğini,çocukluğunu unutmaması gerekiyor bazen.
Öğrencilerimizin bu dönem okumaları için belirlenen kitaplardan biri de Uçan Sınıf. Bu sebeple okumaya başladım fakat 191 sayfadan oluşan bu çocuk kitabını anca 21 günde bitirebildim. Kitap kötü değil hatta bitirdiğimde güzel bir his bile bıraktı fakat bir türlü beni içine çekemedi, araya sürekli başka kitaplar sokmama sebep oldu.
Kitabı çocuklara uygunluğu açısından da değerlendirmek amacıyla eleştirel bir gözle de okuyunca sürekli olumsuzluklara takılıp durdum. İşini hakkıyla yapmayan öğretmenleri “ boş konserve kutuları” olarak nitelerken iyi bir öğretmenin nasıl olması gerektiğini de inceden inceye hissettiriyor.
Cesaretini kanıtlamak için kendini merdivenden boşluğa bırakan Uli ile okul doktoruna sigara hediye eden öğrenci gibi olumsuzlukları görmezden gelirsek diğer çocuk kitaplarına nazaran hayatı ne toz pembe sunmuş ne de tamamen trajik, tam kararında...
Çocukların birbirine bağlılığı, eğitime karşı inceden eleştiri - sergilenen oyun ile- , gerçek bir öğretmenin sahip olması nitelikler açısından güzel bir kitap. Ama yaş sınırı 10 üzeri olmalı. Çocuklardan ziyade yatılı okuldan mezun olanlar için daha zevkli olacağı kanaatindeyim.
*Kitap kapağında ve tanıtımında iki okul arasında yaşanan kavga ve mücade kitabın konusunu oluşturuyor gibi bir algı oluşturulmuş olsa da kitap daha çok çocukların dönem sonu sergileyecekleri oyunu kapsıyor. Bu yüzden kitabın kapağında dövüşen iki rakip okul öğrencileri yerine, sergilenen oyunda uçan çocukların yer almasını tercih ederdim.