O ve Ben Kitap Bilgileri
Yazar: Necip Fazıl Kısakürek
Tahmini Okuma Süresi: 7 sa. 29 dk.
Sayfa Sayısı: 264
Basım Tarihi: 2021
İlk Yayın Tarihi: 1965
Yayınevi: Büyük Doğu Yayınları
Orijinal Dil: Türkçe
ISBN: 9789758180240
Ülke: Türkiye
Dil: Türkçe
Format: Karton kapak
O ve Ben Kitap Tanıtımı
Hayatını, Abdülhakîm Arvasî Hazretleri´ni Tanıyıncaya Kadar ve Tanıdıktan Sonra diye iki ana bölüme ayıran Necip Fazıl, Efendisine doğru kendisini cezbeden hâdiseleri de mânâlandırdığı otobiyografik eseri O Ve Beni 1975´de şöyle takdim etmiştir:
Bu eser, dünyaya gelişimden bugüne kadar en hususî renkleri, çizgileri ve sesleriyle hayatımın hikâyesi ve asıl O´nu tanıdıktan sonra mânasını anlamaya başladığım vücut hikmetinin bende tecelli eden yakıcı ifadesidir. Bu bakımdan, kendilerini görünceye kadar malik olabildiğim birbuçuk esere nisbetle bugün 60 cildi aşan ve hepsini birden o nura borçlu bildiğim eserler arasında, şimdikini, baş köşeye oturtulması lâzım ve en mahrem iç ve dış iklimlere doğru bir belirtiş olarak takdim ederim.
Kitap, 1965 senesinde Büyük Kapı ismiyle yayınlanmıştır.
O ve Ben Kitaptan Alıntılar
1. "Mesafelerin hiç bir önemi yok.
İnsan kalbindekini hep sever, hep özler..."
2. "Gaye gelip geçiyor ; hasret yine eski yerinde..."
3. "...
— Çocuk! Bu sesi nerede buldun sen?
...."
4. "***
Haddini aşan her şey, zıddına döner...
***"
5. "Mesafelerin hiç bir önemi yok.
İnsan kalbindekini hep sever, hep özler.."
6. "Tarihimiz boyunca ne çektikse,
aşksız, hikmetsiz ham ve kaba softalardan çektik!"
7. "Herkes nasıl bilirse bilsin; sen kendini suçlu bil!…"
8. "Başına ne geldiyse annene ettiğin kötü muameleden bil!"
9. "Mesafelerin hiç bir önemi yok ki. İnsan kalbindekini hep sever, hep özler."
10. "Bilip de cahil, anlayıp da unutkan, görüp de kör, duyup da hissiz kalmanın felâketine düşmeyeyim."
11. "Ve yine daldım saksı altındaki böcek hayatıma."
12. "Yani her şey haddini muhafaza etmeli... Aşkta, muhabbette de mi efendim?.. - Ne zannettin ya; o da haddi içinde kalmalı... Yoksa yanar, kül oluruz."
13. "Garibiz; her yerde, her şeyin içinde ve herkesin ortasında garibiz... Vatanımız burası sanmayın!.. Ve bu gurbet Allah hasretinden başka hiçbir şey değil..."
14. "Mesafelerin hiç bir önemi yok.
İnsan kalbindekini hep sever, hep özler..."
15. "Ve çabaladıkça batıyorum."
O ve Ben Kitap İncelemeleri
Necip Fazıl'ın bu zamana kadar neden okumadım dediğim kitabı. Necip Fazıl'ı ilk defa okuyacaklara tavsiyem bu kitap ile başlamaları. Çünkü bu kitap bir nevi otobiyografi niteliğinde. Kitap Necip Fazıl'ın nasıl bir evde doğduğunu anlatarak başlıyor. Onu çok seven dedesinden dinlediği hikayeleri, babannesinin okuma hayatına olan etkisini... nasıl bir genç oldugunu eğitim hayatını vs Necip Fazıla dair birçok şeyi öğreniyorsunuz. Bu kitap tam bir otobiyografi değil bana kalırsa çünkü Necip Fazıl bu kitapta kendini anlatmaktan ziyade efendim dediği Abdulhakim Arvasi hazretlerini anlatıyor. Arvasi hazretlerini tanımadan önceki Necip Fazılı ve sonraki Necip Fazılı anlatıyor ve üstad hayatını ondan önce ve sonrası diye ayırıyor. Arvasi hazretlerine dair anlatacak çok şey var ve fakat Necip Fazıl gibi bir üstad bile onu anlatmaya zorlanırken ben bunu yapabilecek güçte değilim. Hem üstadı hem Arvasi hazretlerini tanımak isteyenler mutlaka okumalı. Kitaptan birkaç cümle ile incelememi bitiriyorum.
Allah, sırrını eminine verir; bilen söylemez, söyleyen bilmez. Allaha malik olan neden mahrumdur; Allahtan mahrum olan da neye malik?.
Namaz, Efendimden aldığım feyizle, benim için her işin başı, her oluşun temeli, dinin direği.. Onsuz hiçbir şey konuşamam; ne konuşur, ne konuştururum.
Garibiz; her yerde, her şeyin içinde ve herkesin ortasında garibiz. Vatanımız burası sanmayın!.. Ve bu gurbet Allah hasretinden başka hiçbir şey değil.. Her șeye ve herkese uzaklğında aks-i dâvası o, Allah... Yakın olan o, ama biz farkında değiliz.
Derlerdi ki: Her kemâlden sonra bir zevâl beklemeli...
o ve ben
“garibiz; her yerde, her şeyin içinde ve herkesin ortasında garibiz.
vatanımız burası sanmayın!
ve bu gurbet Allah hasretinden başka hiçbir şey değil…
her şeye ve herkese uzaklığın da aks-i dâvası O, Allah.
yakın olan O, ama biz farkında değiliz.
öyleyse bazen, hem de ezbere:
bir Allahım bilir, bir de ben…
derken ne kadar doğruyu söylemiş oluyoruz.
en doğrusu:
yalnız Allah bilir
bu kadar!..”
Necip Fazıl’ın Abdülhakim Arvasi Hazretlerini tanımadan, tanıdıktan sonra ve o’nun vefatından sonrasını anlattığı otobiyografi kitabı. Üstadın kendi kaleminden çocukluğunu, gençliğini, sonrasında değişen hayatını, fikirlerini ve yaşadığı zorlukları okumak çok farklıydı.
“Ferhad’ın sevgilisine kavuşmak için deldiği dağ, benim devirmek borcunda olduğum nefse göre bir kum tanesi.”
“Bütün dış hayat, bildiğimiz bütün oluşlarıyla, başımın üstünde çıkan ikinci katın tavanı da bana alçak geliyor ve ciğerlerimin muhtaç olduğu havaya bir türlü çıkamıyordum. Çatıyı da yıkamıyordum.“
“Her şeyi o türlü kaybettim ki, Allahı kazandım.”
“Allahtan başka her yakınlık, temelsiz bir vehimden ibaret.”
Mürşidine olan muhabbetini, saygısını öyle güzel hissettirerek anlatıyor ki, okurken iç çekerekten “şu dünyada ceviz içini bile doldurmayacak şeylere zihnimizi ve kalbimizi boş yere meşgul etmekten bizi uyaran, sohbetiyle huzur veren birine ne çok ihtiyacımız var aslında” dediğiniz anlar oluyor...
O Ve Ben;
Biyografi türünde yazılmış bir kitap. Necip Fazıl’ın hayatının belirli dönemlerinde neler yaşadığına bu kitaptan çok yakınen tanık oluyoruz.O kadar derin hoş ve herşeyi ince ayrıntısına kadar anlatmış ki bu kitaptan sonra Necip Fazıl Kısakürek’e hayran olmamak, yanında yıllarca yaşamış gibi hissetmemek elde değil.
Yazım dili kendine özgü,insanı yormuyor. Belli yerlerde akış varken belli yerlerde olay tıkanıyor bu da kitaba daha fazla bir okunma isteği katıyor.Necip Fazıl'ın hayatını, içini, içindekilerinin yansımasını anlatan bir kitap.Necip Fazıl'ın hayatında sakin geçen bir an yok gibi. Sürekli bir şeyler oluyor, olmasa da kendisi bir şeyler yaratıyor ve Necip Fazıl’ın hayatında bir dönüm noktası oluyor.Hep arayış içinde olan Necip Fazıl,nihayet aradığını bulma huzuruna doğru yol attıyor.
Büyük Doğu'nun büyük kurucusu, Abdülhakim Arvasi'nin eteğinde Allah yolcusu.
Merdivenlerin basamakları gibi. Tıpkı doğum anını andırıyor. Günahsız doğan bir ruh, sonrasında paslanmaya başlıyor. Bir merdivenden iner gibi inişe geçen maneviyatı, bir gün önünü aydınlatan nurla çıkış yolunu buluyor.Rabbine kavuşuyor
1904-1934 yılları arası Necip Fazıl için arayış yılları.Kitap 'tanıyıncaya kadar' bölümüyle başlıyor. Kitapta inanmanın bir ihtiyaç olduğunu söylüyor,ne kadar güzel diyor burda. İnanmazsak kimden ister kimden medet umar,neye inanırız. Dikkatimi çeken diğer bir nokta ise Üstad'ın yalnız kalmayı tercih etmesi. Bu yalnızlık aslında ona farkında olmayı öğretiyor ve neye ihtiyacı olduğunu bilmesini sağlıyordu. Her insanın ulaşamadığı bir durum; farkındalık. Hepimizin bu farkındalığa varması ümidi ile...
Necip Fazıl her sözüyle beni etkileyen bir şair. Hayatta yaşadığım olaylarda bazı şiirleri gelir aklıma ve o şiirlerinden aldığım güçle kalkarım ayağa...
Ama anladım ki bu kitabını çok önceden okumam gerekiyormuş. Kendi hayatını anlattığı bu eserde hikayesini anlatırken kullandığı üslubu beni derinden etkiledi. Kitapta çokça benzetmelere ve kişileştirmelere yer vermiş. İşte buda yazarı vazgeçilmez yapıyor. Bir hikayeyi anlatırken düz anlatım yapmak yerine bu tür benzetmelerle olaylara renk katması sanki yazar ile aynı duyguları yaşıyorsunuz hissi veriyor.
Kitapta bazı yerleri okuduktan sonra "içinde bulunduğu duyguyu insan nasıl bu şekilde anlatabilir" dememe sebep oldu..
Her haliyle hayran olduğun bir yazar; hayatını ve çoğunlukla kendini eleştirip, çokça kendine kızmış kitabında. Belki birçok insan kendi hakkında bu denli ağır eleştiriler yapamaz ama yazar gerçekte neyse onu anlatmış yada anlatabilmiş. Şuan olduğu kişiye gelene kadar nasıl yollardan geçtiğini, hayatın nerelerinde düştüğünü ve hayatta yaptığı hatalarından nasıl ders çıkartarak şuan olduğunu kişiye dönüşümünden bahsetmiş. Sanıyorum ki genel olarak insanların kendileri hakkında bu kadar net eleştiri yapması çok zor.. İşte bundan, duygularını bu denli içten yaşayan bir yazara hayran olmamak elde değil.
Sadece bu kitabı değil tüm kitaplarının kesinlikle okunması ve iyi analiz edilmesi gerekiyor.
Necip Fazılın otobiyografisi. "O ve Ben" ilk elime aldığımda daha farklı bir anlatım düşünmüştüm genelde otobiyografi türü eserler insanı boğar ama bu öyle değildi. Gayet anlaşılır ve akıcı, Necip Fazılın bebekliğinden, çocukluğuna, ilk gençliğine ve ilk şiir yazmalarından sonraki yaşadığı sürece değinmiş kendi kalemi ile kendini ifade etmiş. Çok ayrıntılı bilgi yok hayatına girenlerden ama okuyunca herşeyi yerli yerine koyup onun yaşadığı hayata gidip dolaşabiliyorsunuz. Benim asıl dikkatimi çeken nokta kendisini öven 17 lik şair diyerek aralarına dahil ettiği çoğu yazarın Allahı bulma yolundaki sürecinde yanından ayrılıp yazdığı yazıları eleştirmeleri oldu, demekki dedim bu devran hep böyle gelmiş, kendş görüşü dışında yazı yazan ya da fikir beyan edenler her daim bir taşlamaya maruz kalmışlar. O ve Ben ilk adını duyduğumda üstadın tanıştıktan sonra eserlerine yön veren, Düşünce dünyasında yeni bir ufuk açan hocası Abdülhakim Arvasi Efendi hazretlerini düşünmemiş idim. Okuyunca dedim kş bu nasıl bir bağlılık, bu nasıl bir edep. O kadar güzel anlatılabilir mi bir hocaya olan sevgi. Ama üstadı okuyunca edep imiş dedim her şeyin başı, muhabbetin başı da edepmiş, sonuda. Bu öyle bir edep ki adını dahi söylemiyor tıpkı Rabbimizin Hz Muhammed(sav) demek yerine Habibim demesi gibi. Bu da bir edeptir. Demek ki sevmelerin başı da edep sonu da... Hapishane hayatından kısaca bahsetmiş üstad genelde değindiği nokta Efendim diye kalbini durduracak kadar çok sevdiği Arvasi Hazretleri. Okuyun eğer üstadın hakkında bir kuble dahi olsa bilgi edinmek ve ufkunu bilmek istiyorsanız, tğm eserlerinden önce bunu okuyun. İyi okumalar