Nietzsche ve Babaannem Kitap Bilgileri
Yazar: Mustafa Ulusoy
Tahmini Okuma Süresi: 6 sa. 7 dk.
Sayfa Sayısı: 216
Basım Tarihi: Nisan 2013
İlk Yayın Tarihi: 2005
Yayınevi: Timaş Yayınları
ISBN: 9789752639607
Ülke: Türkiye
Dil: Türkçe
Format: Karton kapak
Nietzsche ve Babaannem Kitap Tanıtımı
Nietzsche felsefeciydi. Babaannemse yalnızca bu gezegende yaşayan biri. İlla ki bir etiket vermek gerekirse, ev hanımı. Nietzsche, üniversitede ders verirdi. Babaannem, okuma yazma bilmezdi. Hayatında hiç okul yüzü görmemişti. Çok tanınmış biriydi Nietzsche; bütün Avrupa ondan hayranlıkla bahsederdi. Babaannemse yalnızca kendi köyünde tanındı.
Nietzsche ve babaannem, aynı gezegenin misafiri oldular. İkisi de, bir anne ve babadan dünyaya geldiler. Aynı donanımlara sahiptiler. Ne Nietzsche'nin fazlası vardı, ne babaannemin eksiği. İkisinin de bir karar vermesi gerekiyordu. Tercih etmedikleri bir dünyada, yaşamlarını sonsuza dek etkileyecek bir 'tercihte bulunmalıydılar. İşte o karar aşamasında yolları birbirinden ayrıldı. Aynı gezegenin iki yolcusu, iki ayrı yöne gitti. Nietzsche kolay olanı seçti, babaannemse zor yolu. Herkes, kendini çok iyi tanıdığını sanır ama en az tanıdığımız kendi ruhumuzdur.
Mustafa Ulusoy Nietzsche ve Babaannemde bu en insani ama aynı zamanda en çetin meseleyi irdeliyor. Hayatın anlamı, ölüm, hiçlik, sonsuzluk arzusu, hayata ve kendine yabancılaşma, mutsuzluk, anlaşılamama gibi bütün çağların ortak meselelerini her dönemin insanına cevap verecek bir saflıkla ele alıyor. Ve herkesin payına kendi iç dünyasındaki düğümleri çözmeye yardımcı olacak ipuçları düşüyor.
Nietzsche ve Babaannem Kitaptan Alıntılar
1. ""İkindi vakti, insana kendi hayatının ikindi zamanını hatırlatır. Bir günün geçirdiği bu değişim ne kadar gerçekse gençliğin de bir zaman sonra orta yaş dönemine, sonra da ihtiyarlığa kayışı o kadar gerçektir. Güneş batmaya yüz tutmuştur. İnsan anlar ki kendi hayatı da bir gün ihtiyarlamaya yüz tutacaktır.""
2. "Annesi de sık sık, "Evlensen düzeleceksin oğlum," derdi."
3. ""Şifayı veren Allah;
bizler yalnızca birer vesileyiz,""
4. "Burada, bir filmden öğrendiğim bir benzetmeyi özellikle anlatmak istiyorum.
Filmde üç kardeşin en küçüğü bir hastalığa yakalanır, çocuk ölecektir. Diğer çocuklar, babalarına kardeşlerinin başına ne geleceğini, ölümün ve kabrin ne olduğunu sorarlar.
Baba eline bir eldiven giyer. Parmaklarını oynatır, eşyaları tutar. Sonra eldiveni çıkarır ve masaya bırakır. Eldiven masada hareketsiz kalakalmıştır. Ancak babanın parmakları hala hareket edebilmektedir. Eldiven, insan bedenini, parmaklar ise ruhu temsil etmektedir. Ölüm anında ruhla beden ayrılır. Beden cansızlaşır. Nefes almaz, duymaz, soğuğun ve sıcağın farkında değildir. Ruh ise ruhlar alemine alınmıştır ve varlığını sürdürmektedir. Bu gerçek, bize kabrin yüzünü aydınlatır."
5. "İnsan, insanın üzerine depremin kalıntıları gibi çöker."
6. "Ona özel biri olduğunu hissettirmek isterdim. "Yalnız senden etkileniyorum. Sana hissettiğim duygular çok özel ve farklı ! " diyebileceğim; onun da "Sen benim için çok özelsin. Yalnızca sana karşı böyle duygular hissediyorum! " dediğini duyacağım birini arayıp duruyordum"
7. "*İman, sürekli bir mücadele içinde olmak demektir. Nefisle savaşmak, ona boyun eğmemek ise en zorudur. İman, iradeyi nefse karşı kullanmaktır. Her an her istediğini yapmamayı, nefsi terbiye etmeyi, nefsi ve insanın kendine mal ettiği becerileri Yaratıcı'ya teslim et meyi gerektirir."
8. "Taha Suresi. Son günlerde favori surem. Çevrenizde size "Taha Suresi'ni okumalısınız," diyen insanlar varsa, bilin ki çok kısmetlisiniz."
9. "İnsan olmak ürkütücü ve korkutucu."
10. "Dünyanın en büyük acı kaynağı anlamsızlık olsa gerek."
11. "—Aşkı, aşık oldukları için acı çeken yüzlerce insanın kendisinden dinledim. Yüzlerce kişi aşk hikayelerinin acıyla sonlandığını anlattı hep. Aşk, ardında acı bırakıyordu."
12. ""O'nun merhametinden fazla merhamet, merhamet değildir.""
13. "—Zihnim maneviyata yabancılaşmış, aklım felsefede boğul muş, fikrim gündelik siyasetlerle yorulmuş, kalbim dünya hayatı içinde sersem olmuştu."
14. "Durmak bir ihtiyaçtır."
15. "…
“Fani dünyaya baki yükler yüklememeliydi.”
…"
Nietzsche ve Babaannem Kitap İncelemeleri
Ahhhh...
Derin bir hayranlık nidası ile başlamak, bu kitabın hakkıdır kendimce...
Kitabı,okuma zevkine çok değer verdiğim biri önerince beklentim zaten biraz yükselmişti.Fakat ne yalan söyleyeyim işlenen konuların kafamda birikmiş sorulara ve kendi içimde yaşadığım bazı ruh durumlarına bu kadar güzel perde olacağını ön görememiştim...
Adeta bir üslup inciliği var her satırda.Yazarın sorduğu sorular ve içinde bulunduğu arayış hakikatli bir bulunuşa sürüklüyor sanki...Mizanınızda tartılan bir geçmiş ve yeniden inşa etmeyi umduğunuz bir gelecek doğuyorsunuz fikir damarlarınızda.
Mesele Ben Okuduğum bazı cümlelerin üzerimden kalkmasını bekliyorum hala:)
Kitap içinde birçok parçadan oluşan deneme tarzı hikaye kümeciklerinden oluşuyor.Kitaba ismini de veren Nietzsche/Babanne kıyaslamasınin yer aldığı hikâye bize yazarın keşfettirmeye çalıştığı hakikat arayışının en temel özeti olmuş aslında.Bu kısmı okuyunca bile oturuyor zihninizde cevaplar.
Özellikle Risale okuyan biri olarak Nur diline hakim bir yazardan ve kalemine sirayet etmiş o Nur zarifliğinden etkilenmem hiç de tesadüf değil aslında ama bu yansıtma bile Yazara takdiri hak ediyor kalbimde :))
Bu arada bir dipnot geçeyim kitabın ismine ve kategorisine bakıp seküler dimağın beklediği bir psikolojik içerik beklemeyin siz de sakın:)) Nietzsche severlerdenseniz de hayalkırıklığına hazırlayın kendinizi çünkü tenkiti bol cümleler bekleyecek sizi
Hadi hemen alıp okuyun hemen...
Yıla yanlış bir kitap seçerek başlamışım. Aslında yazarın başka bir kitabına tesadüfen denk gelmişken araştırmak istedim ve bu kitabını buldum. Felsefeci olduğumdan şayet Nietzsche ismini görünce merak ettim ve yazarın psikolog olduğunu öğrenince kitabı okuma kararı aldım. Inceleme-deneme kategorisine alınmış ama öykü kitabı da olabilir hatta bence dini kitap kategorisinde yer alması daha uygun olur.
Kitaba ismini veren öykü 11 sayfa. Yazar bu 11 sayfada Nietzsche'yi yerebildiği kadar yermiş, tabiri caizse ağzından girmiş burnundan çıkmış. Açıkçası hem psikolog olması hem de manevi hayatını en yüksek mertebede yaşamaya çalışan biri olması sebebiyle yazardan böyle bir hikaye beklemiyordum. Üstelik kitabına bunca yerdiği kişinin adını vermesi de fazla gereksiz olmuş. Hoşgörülü bir dine inanırken ve kitapta da bundan bahsederken sırf kendi inancıyla benzer bir hayat sürmemiş ve ölmüş birini bu kadar yerden yere vurmak eline ne geçirdi bilmem. Oysa ben Babaannem karşılaştırmasıyla çok daha naif ve karşılaştırmalı, eskiye göndermeli, gelenek-yeni çatışması altında bir kitap beklemiştim. Beklentimin çok altında kaldı, üzgünüm. Bana hitap etmediğini düşündüğüm için puanlama yapmıyorum. Umarım okuyacak arkadaşlara hitap eder.. Sevgiyle kalın..