Kızıl Ölümün Maskesi Kitap Bilgileri
Yazar: Edgar Allan Poe
Tahmini Okuma Süresi: 6 sa. 7 dk.
Sayfa Sayısı: 216
Basım Tarihi: Aralık 2013
İlk Yayın Tarihi: Mayıs 1842
Yayınevi: İthaki Yayınları
ISBN: 9786053753391
Ülke: Türkiye
Dil: Türkçe
Format: Karton kapak
Kızıl Ölümün Maskesi Kitap Tanıtımı
Karanlığın, Çürümenin ve Kızıl Ölüm'ün her şey üstündeki sonsuz egemenliği başladı.
(Tanıtım Bülteninden)
Kızıl Ölümün Maskesi Kitaptan Alıntılar
1. ""Hislerim söz konusuysa asla iflah olmayacağımı biliyorum.""
2. "".. insan çelişkiyi ancak kendi kalbine dönerek çözebilir.""
3. ""Zaten gerçek acılar toplumsal değil bireysel olarak yaşananlardır. ""
4. "Beni böyle perişan eden şey umuttu..."
5. "“İnsanın mükemmelliğine dair hiçbir inancım yok. Bence insan, insanlık üzerinde takdire değer bir nebze bile emeğe sahip değildir.”"
6. "Hislerim söz konusuysa asla iflah olmayacağımı biliyorum."
7. "Gördüklerime katlanamıyorum. Kalk! Gecede kaybolalım!"
8. "Duyularımın beni terk etmeye başladığını hissettim."
9. "Ruhumu daraltan en ufak sıkıntı bile beni dehşete düşürmeye yetiyor."
10. "Yaşadığım dehşeti, sanırım, anlatmak tamamen imkansız; yine de bu korkunç bölgelerin gizemlerini çözme merakı ümitsizliğimi bastırıyor ve ölümün en iğrenç yüzü karşısında sakinleştiriyor."
11. "Mutsuzluğumuzun yegâne nedeni bir başına kalamamamızdır."
12. ".. insan çelişkiyi ancak kendi kalbine dönerek çözebilir."
13. "Zaten gerçek acılar toplumsal değil bireysel olarak yaşananlardır."
14. "Oyun zorlaştığında ya da karmaşıklaştığında Türk'ün kafasını salladığını ya da gözlerini devirdiğini asla görmeyiz"
15. "“Orantısal bir gariplik içermeyen kusursuz güzellik yoktur.""
Kızıl Ölümün Maskesi Kitap İncelemeleri
Boston'da doğmuş ve yetim kalmış bir çocuk, koruyucu aile yanında büyüyor. İlk gençlik yıllarında maddi sıkıntılar yüzünden aileyle yaşadığı tartışmalardan uzaklaşmak için orduya katılıyor. İlk kitabını da orduda yayımlatıyor.
Akıl baliğe mükellef olduğu dönemden itibaren hayatının aşkında yaşadığı, yaşamak zorunda kaldığı olumsuzlukların düşünsel dünyasını şekillendirdiği ve #yazar kimliğini keşfettiğinde de o şekilleri biz okurlara yansıtan ender bir kalem #edgarallanpoe korku, gerilim ve polisiye türü kitapların öncüsü. #kızılölümünmaskasi kitabında onyedi kısa öyküde, olayların, giriş, olay anı ve öykünün sonundaki betimlemelerde, en absürt yaşanan gelişmelere gizem yüklü anlamlar yüklemiş. Ölümün gelişini sıradanlaştırması, bir o kadar da korkunç yüzünü gösterebilmesi tüyler ürpertici. Bu yeteneği, gotik yazımda öncü olmasını sağlamıştır diye düşünüyorum.
Kaç insan, insanda, varolduğu düşünülen, fakat henüz somut delillerle kanıtlanamamış dürtülerini bu kadar şeffaf yazabilir !?
Poe'nin yazıtlarını okurken insanların, evrenin kendi belirlediği yasalarının boyunduruğu altında olduğu gerçekliğini vurguladığı eylemlerin uç diyebileceğim felsefi betimleri, normal bir insan, aklının %10 'nunu kullanıyorsa Edgar Allan Poe'nin yüzdesi kaç diye düşünmeden edemiyorum.
Gerçek üstü olayların gölgesinde ölümün kokusunu duyumsatan on yedi öykülük kitap, türü severlere tavsiyemdir.
Öncelikle kitap 17 ayrı öyküden oluşuyor. Bunlar;
•Berenice
•Morella
•Ligeia
•Oval Portre
•Ruh Göçü
•Aksi Şeytan
•Vakitsiz Defin
•Şişede Bulunan Mesaj
•Randevu
•Usher Konağının Çöküşü
•Anafora Düşüş
•Amontillado Fıçısı
•Kara Kedi
•Kuyu ve Sarkaç
•Kızıl Ölümün Maskesi
•William Wilson
•Gammaz Yürek
Kitabı almadan fark etmemiştim ama daha önce Kızıl Ölümün Maskesi, Oval Pencere öykülerini başka bi kitabının içinde okumuşum. O yüzden de öykülerin isimlerini yazayım dedim.
Bunlardan beni en çok etkileyen ve hoşuma gidenler; Morella, Ligeia, Vakitsiz Defin, Kara Kedi, Kuyu ve Sarkaç, William Wilson ve kitaba ismini veren Kızıl Ölümün Maskesi. Yazarın gotik tarzda yazıyor olmasını beğensem de kısa kısa okuduğumdan bazen kitabın havasına giremedim. Daha çok odaklanmam gerekiyorken... Korku-gerilim atmosferine tam girdim diyorum aklıma güzel şeyler geliyor.
Genel olarak yazarın bu tarzı hoşuma gidiyor. Hikayelerin birkaç tanesinde sonunu okuyunca "Ee noldu şimdi, bitti mi, neden böyle oldu, ne anlamam gerekiyordu, acaba bir şey mi kaçırdım?" dediğim oldu.
Kimse insanı bu adamın öykülerinin içinde bırakmasın. O gerilim, perişanlık ve karamsarlıktan iki kere ölünür. Dikkatimi çeken bir detay da yazarın eşinin ölmesinin birkaç öyküsüne yansımış olması.
Kısaca bu zamanda bu kitabı okumak için fazla neşeliydim. Yine de pişman değilim. Aklıma hala okuyamadıklarımda.
17 hikayeden oluşan bu kitap Poe'nun kendine has gotik tarzını çok iyi yansıtıyor. Kitapta bir çok iyi hikaye derlenmiş olsa da kitabın ilk yarısında hoşuma giden sadece bir hikaye oldu, ancak hakkını vermeliyim ki diğer yarısında hoşuma gitmeyen tek bir hikaye yoktu. Kitabı okuduğunuz zaman Poe'ya hayran kalacaksınız. Bu kadar derin düşünebilen ve donanımlı bir insan olması sizi epey şaşırtacak, ve kendine hayran bırakacaktır. Belki de bu yüzden her hikayesenin ayrı incelenmesi gerektiğini düşünüyorum. Kitapta en sevdiğim hikayeler "Amontillado Fıçısı" ve "Kuyu ve Sarkaç" oldu. Ayriyeten "Kızıl Ölümün Maskesi" ve "Kuyu ve Sarkaç" hikayeleri de en çok etkilendiğim hikayeler oldu. Bu bahsettiğim hikayelerin hepsi ya radyo tiyatrosuna ya da direkt tiyatroya uyarlanan hikayeler, ancak belirtmeliyim ki zaten Poe'nun bir çok öyküsü sinemeya, oyunlara, tiyatrolara ve illüstrasyonlara esin kaynağı olmuştur. Kitap Poe'nun eserlerine başlamak için başlangıç sayılabilecek nitelikte. Yani henüz Poe'ya başlamadıysanız artık nerden başlayacağınızı biliyorsunuz ;) Tüm bunların dışında, kitapın türü gotik-gerilim, yani gerilim sevmiyorsanız, gotik temadan hoşlanmıyorsanız Poe'nun hikayelerine bağımlı kalamazsınız. Ve ben de aynen bu durum oldu, ancak dediğim gibi Poe'ya hayran kalmamak elde değil. Kısacası Poe'yu merak eden bir insanın ilk olarak bu kitaptan başlaması epey mantıklı olur.
Hala kitaptan bahsedecek çok fazla şey var ama genel izlenimi verdiğimi düşünüyorum. Kitabı tabii ki okumanızı öneririm...
Eveeet yine ben geldim yine bir kitap yorumuyla. Peki sorarım size, olay hikayesi okumak bile bu okuma felcinde kendisini sinirlendiriyorsa, normalde bir saatte elli küsür sayfa okuyan bir garip Virgül, yüz doksan iki sayfalık durum hikayeleriyle dolu kitabı kaç ayda çarpanlarına böler?
Dur hatlar karıştı. Öhöm!
Efenim Poe ile Annabel Lee şiiri ile tanışmıştım. Sayın Cassandra Clare tanıştırmıştı. Karamsar şiirlerinden mütevellit kendisine bir çekim duymuştum lakin sonradan şaapamadım hani.
N'apamadın Virgül?
Dur kafamı karıştırma ikinci ses. Ne anlatıyordum? Heh. Hikayeler yazdığından bîhaberdim.
İnsan kitap alamasa da kitabı Allah'tan isteyince nasipleneceği bir vesile de ayağına geliyor. Komşumuz kütüphanesinden bazı kitaplarını bağışlayınca dedim ki neden okumayayım?
Planım normalde neydi? Sefiller'i okumak. Çünkü canım klasikler ama Allah bilir ne zamana okurum? Çünkü yine onun yazmış olduğu Diriliş'i çok uzun süre süründürdüm elimde. Üzerine düşündükçe de Tolstoy'a daha çok yakın buldum kendimi. Yine de konumuz Poe.
Af buyurun haremimi bu değerli, incelikli, göstermecilikten ziyade anlatıcı olan yazarla genişlettiğim için memnunum. Hikayeleri korku, gerilim ve polisiye kategorisine girse de dili ve olay akıcılığı bakımından bana göre ağır olduğunu söylemek zorundayım. Olay değil, durum hikayesi olduklarını da tekrarlayarak altını çizeyim ve uygulamayı terk edeyim. Ehehehehehe
Soran olursa kitabı bir ayda bitirdiğimi çaktırmayın.
Yüz yazar arasından bir örnek alırsak Diderot kanlı canlı bir yazardır; Poe ise, sinir sisteminin yazarıdır, hatta daha fazlasıdır -tanıdıklarımın en iyisi. Onda, konuya her giriş bir kasırga gibidir, şiddete başvurmaz ama çekicidir. Gösterişliliği insanı aniden yakalar ve zihni uyanık tutar. Ciddi bir şeyler söz konusu olduğunda hemen hissedilir. Ve yavaşça bütün ilginin algılanamaz bir zeka sapmasına, gözüpek bir hipoteze, acayip bir yetenekler karması içindeki Doğa’nın sakınımsız düzelenişine dayanan bir hikaye azar azar gelişir. Baş dönmesiyle bağlanan okur, yazarı sürükleyici çıkarımlarında izlemek zorundadır. Cansız denen doğa, canlı varlıkların doğasına katılır ve onlar gibi doğaüstü ve galvanik bir ürpertiyle titrer der Charles Baudelaire kitabın sonsözünde. Bu, onun söylediklerinin ve benim katıldıklarımın birazıdır. O kadar güzel anlatmış ki Poe’yu bir şeyler söyleyerek büyüsünü bozmak istemiyorum. O yaşamdan çıkan ve böylesi ürpertici, melankolik, düşündürücü, sinir sistemini harekete geçiren, gotik, sinirli, şaşırtıcı ama parlak düş ürünleriyle Edgar Allan Poe. Ve Aksak Kurbağa’sı, Doktor Katran ile Profesör Telek’in Sistemi, M. Valdemar Olayındaki Gerçekler’i, Çalınan Mektup’u, Dikdörtgen Sandık’ı, Kara Kedi’si, Altın Böcek’i, Kızıl Ölümün Maskesi, Bir Haftada Üç Pazar’ı, Usherlar’ın Çöküşü. Muazzamdı…