Deliler ve Cellatlar Kitap Bilgileri
Yazar: N. G. Kabal
Tahmini Okuma Süresi: 20 sa. 51 dk.
Sayfa Sayısı: 736
Basım Tarihi: Nisan 2024
İlk Yayın Tarihi: Nisan 2024
Yayınevi: Dex Yayınevi
ISBN: 8696602033021
Ülke: Türkiye
Dil: Türkçe
Format: Ciltli
Deliler ve Cellatlar Kitap Tanıtımı
Yakmaya başlayana dek yanacaksın!
Tanrıçaların uyanışından sonra Nova ve Daren aylar sonra diyara döner. Cehennem kraliçesini geri getirmek hiç de sandığı gibi olmaz. Artık tüm lordlar ve vârisler tehdit altındadır. Karanlık maddeyi kullanmak diyarın dört bir yanından orduların kapıya dayanmasına neden olur. Toprak Vârisi yeni kurduğu müttefiklerle kaybettiği gücünü kazanırken, Ateş Krallığı taht mücadelesine dahil olur. Hava Krallığı’nın birleşme partisi, Su Vârisi’nin takdimi ve Ateş Krallığı merasimi Nova’yı zorlu kararlar almak zorunda bırakır. Beşinci element ile yüzleşen Nova krallığını kurtarmak için Atlantis’in peşine düşerken, Ateş Lordu’na kaybettiklerini geri vermeye kararlıdır.
Deliler ve Cellatlar Kitaptan Alıntılar
1. "Size kimse anlatmadı mı? Dilek tuttuğunuz yıldızların çoğunun çoktan sönüp gittiğini. Bana hiç kimse anlatmadı , yıldızların dilek tutamayacağını."
2. "Biz her zaman döneriz. Ve bazen kendimize bile."
3. "Kafamın içi henüz gömülmemiş cesetlerle doluydu."
4. "Kaç yaşamı tüketecek acı biriktirmişti içinde?"
5. ""Krallığı yok."
"Benim var."
"Vârisi yok..."
"İkiz alevi var."
"Nagueli yok."
"Onun içinde bir ejderha yaşıyor."
"Artık kanatları bile yok."
"Nova'sı var!""
6. "Bir çok şeyin değişeceğini pekala biliyordum ama kendi yazgımı yazacağımı da biliyordum en azından onu başkalarının ellerine bırakmayacaktım"
7. ""Herkesin iyileşmez yaraları vardır.""
8. "En büyük yalnızlık hiçbir yere sığdıramadığın kalabalıktır."
9. "Bu gülümseme gökyüzüne bedeldi."
10. ""O aptal bağı," dedi burnumun dibine kadar sokularak. "Koparmanın bir yolunu bulsam koparırdım, Nova.""
11. "Bu gece güzel olan tek şey onun kanatlarıydı."
12. ""Daren'in doğru düzgün bir sarayı bile yok."
"Önemli değil."
"Krallığı yok."
"Benim var."
"Varisi yok..."
"İkiz alevi var."
"Nagueli yok."
"Onun içinde bir ejderha yaşıyor."
"Artık kanatları bile yok."
"Nova'sı var!""
13. ""Dünyayı ateşe vermem gerekse bile," dedi. "Karanlıkta bırakmam seni.""
14. ""Yanımda olacaksın değil mi?"
"Her saniyesinde," diye söz verdi. "Asla tek başına boğulmayacaksın.""
15. ""Benden nefret etmene dayanabilirim ama acı çekmene dayanamıyorum.""
Deliler ve Cellatlar Kitap İncelemeleri
Baştan sona spoiler dolu okumadiysaniz geçinizzzz
İlk iki kitabına aşık olduğum bir serinin gözlerimin önünde mahvolusuna şahit oldum resmen. 736 sayfa uzunluğunda bir kitap, 400 TL, üstelik çeviri bile değil?!?! Gerçekten içler acısı.
Kitap upuzun, bir tuğla kalınlığında ama içeriği o kadar boş ki, üzücü. Kitapta bir sürü önemli olay yaşanıyor ancak hepsi birer ikişer sayfada sanki önemsizmiş gibi geçiştiriliyor.Kitap sadece Nova, Nova ve sadakatsizler, Nova ve Arın, Nova ve Daren, nova nova nova ve daha çok novadan oluşuyor. Eh, toprak krallığı üyesi olunca da bu çok can sıkıcı oluyor(:
Novaya asla anlam veremiyorum ve empati kuramıyorum. Lilith'i uyandırmak kendi fikriydi ve Daren bunu yaptığında sanki çok beklenmedik bir şey yapmış gibi tepki verdi? Hayır yani sen zaten biliyordun, derdin ne? Onu geçtim Ayzer tanrıçaları uyandırdığında herkes kıza nefret kustu, Nova yapınca niye herkes alttan alıyor?(:
Kitapta toprak ve hava krallıklarinin adı bile geçmiyor neredeyse. Sürekli su ve ateş arasında gidip geliyoruz. Ayrıca o kadar bahsettiğimiz Lilith ve tanrıçalar yokmuş gibi neredeyse, kitabın başından sonuna kadar düello dediler onu da görmedik.
Yani bu kadar dolu ama bu kadar boş bir kitap okumamıştım hiç.
Darenle novanin ikiz alev bağından kurtulmalarini sevdim umarım bir araya gelmezler novanin yanında olunca Daren de katlanilamaz oluyor.
Son kitaptan tek beklentim ise Ayzer-Arın shipi. Akrep boğa birbirini çeker sonuçta (;
Gökyüzüne ağlayan bir kızın sessiz isyanı… canım nova’m.
İlk iki kitabı ne kadar sevdiysem bu kitabı da o kadar az sevdim. Nova’ya herkes yük bindiriyor. Herkes bir şey istiyor. Ama onun ne hissettiğini kimse sormuyor. Kitapta olaylar hızlı gerçekleşmiyor. 736 sayfa gerçekten gereksiz bir şekilde uzatılmış. Yazar sürekli eski kitapları da hatırlatmak amacıyla geçmişi araya serpiştirmiş fakat sürekli okumak gerçekten anlamsızdı.
Nova… Bu kitapta herkesin omuzlarına yük bindirdiği, her kafadan bir sesin çıktığı, ama kimsenin gerçekten yanında durmadığı o genç kız. Daha çocukken sevdiği her şeyden koparılmış, gerçeği bilmeden büyütülmüş, başka bir dünyanın ortasına düşmüş biri. Arkadaşını kaybetmiş, sevilmemiş, dışlanmış, ihanete uğramış… Ve hala daha ondan “doğru kararlar” vermesi, “bir taraf seçmesi” ve “güçlü olması” bekleniyor. Bu adil değil. Özellikle Daren’in, Nova’nın krallığını seçmesini bile yargılaması sinir bozucu.
Gökyüzüne bakıp ağladığı sahnelerde, gerçekten onunla birlikte gözyaşı döküyoruz. O anlar, yazarın duyguyu en iyi verdiği yerler. Ama keşke bu duygular daha çok işlenebilseydi, keşke Nova sadece bir kahraman değil de bir insan gibi görülseydi.
Daren’in suskunluğu, Nova’ya bir şey anlatmaktan kaçınması ve sürekli her şeyi ondan gizlemesi, Nova’nın iç dünyasında yalnızlık duygusunu daha da derinleştiriyor. Tüm cevaplara ulaşmak için Nova’nın sürekli soru sormak zorunda kalması; hatta bazı sorularına bile yanıt alamaması, karakterler arasındaki bağı zayıflatıyor. Nova’nın yaşadıkları sadece fiziksel savaşlarla sınırlı değil; o içten içe parçalanıyor.:(
Herkesin içinde barındırdığı bir his vardır. Adlandırılması zor, ifade edilemez bir his.
"Yolunu mu kaybettin Su Varisi?"
Nova'nın artık kaybedebileceği bir yolu yok. Çünkü onun artık Daren'i yok. Daren'in artık Nova'ya ihtiyacı yok. Nova çektiği vicdan azabının bedelini öderken bu azaptan kurtulmak için fedakarlıklar yaparken, Tanrı'yı ,Arın'ı, ona inanmış olduğu gerçeğini, onu umut olarak görmüş olduğu gerçeğini görmezden geldi. Ama en çok da Nova acı çekti. En çok da o bedel ödedi. Ve herkesin gözünün önünde erirken yok olurken, sönerken kimse ona nasılsın demedi. Artık Daren'in Nova'sına ihtiyacı yok. Artık Arın'ın gözlerinde sınırı olmayan bir delilik var.
Kitabın konusundan bahsetmeyeceğim bu sefer çünkü artık konun konuyla bir alakası yok. Konu artık bu kitabın nasıl hissettirdiği. Serinin türü fantastik olsa da insanın kendinden çok fazla parça bulduğu bir seri. İkili ilişkilerin nasıl boyutlara ulaşabileceği, hislerin ne kadar görünmez olabileceği, bir insanın size bakarken aslında sizi görmediği... Ve duyguların ne kadar aldatıcı olduğu.
Kendi hikayesinin sonunu getirebilecek güce sahip olmayan insanlar için üzülüyorum ve bu sonda onların nasıl taşacaklarını merak ediyorum. Bu sonda sınırları nasıl yok edeceklerini görmek için sabırsızlıkla bekliyorum.
Kaderlerine boyun eğmeyecek olanlar beraberinde herkesi götürür. Bu sonda Artık önemli olan tek şey kadere boyun eğmeyen kişinin ne yapacağıdır.
Kitapla kalın...
Oncelikle kitabi okuduktan birkac hafta sonra anca kendime gelebildim o yuzden incelemeyi simdi atiyorum. Firstly Nagi'nin
dili, kalemi o kadar muhtesem ki duygulari ifadeleri o kadar iyi kaleme aktariyor ki bana gunlerce her şeyi sorgulatip depresyona sokan tek yazar en son
okurken boyle carpilmistim ama artik biraz alisiyorum ,bu yuzden biraz hatta baya kizmis olabilirim. Spoilerli kisma gelirsek Nova asla boyle bir sonu hak etmedi asla boyle bir sey beklemezdim normalde cok koyu Daren enayisiyimdir ama oyle olaylar oldu ki kanatlarini, kralligini saygınlığını, halkını almasina bile dogru duzgun sevinemedim cunku Daren'in bunlara sahip olmasi Arin'i kralligini Nova'yi en çok da Nova'yi bitirdi, Nova'nin kendi secimiydi ama Arin'in degil ama Daren de hak ettigine kavustu ama neden her sey boyle oldu? Tam darenova mutlu olacak diyorum bir olay oluyor, Arin'i da iyice sevdirtti bana NEDEN NEDEN NEDEN arin buyuk bir tepki verse kotu bir sey yapsa sogurdum ondan (yine de haksızca olur) ama hiçbir tepki veremeyecek kadar sessizce durmasi...(Firtina oncesi sessizlik). Hangisi, kim, ne daha cok kalbimi kirdi sayamiyorum artik. Son 20 sayfaya kadar cok iyi mutlu gidiyorduk ama ani bir viraj donusuyle hepimiz (okurlar olarak) ucurumdan savrulduk ve tutunmaya calisiyoruz. Son kitabi korkarak bekliyorum
Yani ne demem gerek tam anlamıyla bilmiyorum ama güzeldi. Bittikten sonra tam anlamıyla boşlukta hissediyorsun biraz:) Ama bu kadar zor bir kurgunun işlenmesinden tutun yazarın uğraşları o kadar belli oluyor ki okurken bile hissediyorsunuz. Kendim için konuşayım kurgu da ki o kadar zorluğa rağmen huzuru hissediyorsunuz. Diyarı elemantali anladıktan sonra zaten herşey kolaylıkla ilerliyor. Bazı eksiklikler var ama göz ardı edilemiyecek şeyler değil. Kurgu zaten bende ayrı bir yeri olduğu için pek şey edemiyorum ama okuyunca eksiklikler zaten fark edilir. Mesela ben Tanrıçaları daha fazla okumak isterdim sadece nova ile değil diyarla savaşıyorlar nasıl olsa Gela, Ugün, Edik, Ceni ve Vera ne kadar bazı sahneler de olsalarda geri planda kaldılar Lordlar ve varisler(Birinci kitap), Krallar ve Soytarılarda(ikinci kitap) bize o kadar kudretli anlatıldılar ki doğal olarak Üçüncü kitapta daha fazla okuyacağımızı düşünmüştüm. Farklı bir yönden Hava krallığı bundan önce ki kitaplarda geri planda kalırken Deliler ve Cellatlarda biraz da olsa ön plana geldiler. Diğer Krallıklarda olanlar benim için zaten beklenen şeylerdi. Toplam bir inceleme yapıcaksam üçüncü kitap adına herşey cidden olağan bir şekilde ilerledi sadece Tayganın vedası hariç diyarın ve özellikle Novanın bu vedayı kaldırabileceğini sanmıyorum. Umarım dördüncü kitap bütün beklentileri karşılar, eksikler giderilir ve diyarın yaralar kapanır.
Işık sizinle olsun