Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu Kitap Bilgileri
Yazar: Italo Calvino
Tahmini Okuma Süresi: 7 sa. 7 dk.
Sayfa Sayısı: 251
Basım Tarihi: Eylül 2022
İlk Yayın Tarihi: Haziran 1979
Yayınevi: Yapı Kredi Yayınları
ISBN: 9789750813818
Ülke: Türkiye
Dil: Türkçe
Format: Karton kapak
Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu Kitap Tanıtımı
"Italo Calvino'nun Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu adlı yeni romanını okumaya başlamak üzeresin. Rahatla. Toparlan. Zihnindeki bütün düşünceleri kov gitsin. Seni çevreleyen dünya bırak belirsizlik içinde yok oluversin" cümlesiyle başlayan, Calvino'nun yazarlık dehasını konuşturduğu, Calvino'nun Calvino'yu okuduğu, okurluk ve yazarlık üzerine bir başyapıt olan Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu, ilk kez özgün dilinden yapılan çevirisiyle Türkçede...
Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu Kitaptan Alıntılar
1. "Okumak yalnızlıktır."
2. "Hala okuyabileceğim kitapların var olduğunu bilmek hoşuma gidiyor..."
3. "O âna dek bildiğim her şeyi çok uzun bir süre için yitirmek üzereydim -bana öyle geliyordu- ve geri döndüğümde ben dahil olmak üzere artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı."
4. "Kitap okuyorum. Rahatsız edilmek istemiyorum!"
5. "Hâlâ okuyabileceğim kitapların var olduğunu bilmek hoşuma gidiyor."
6. "“Dünyada en çok istediğim şey, saatleri geriye çevirebilmektir..”"
7. "Hangi liman büyük bir kütüphaneden daha güvenli bir biçimde açar sana kollarını?"
8. "Yalnızca senin olduğunu hissettiğin şeyler senin oluyor."
9. ""Bütün öykülerin vardığı sonuç şudur: İnsan tek bir hayat yaşar, tek bir tane"
10. "Bütün öykülerin ana fikrinin iki çehresi vardır: "hayatın devamı; ölümün kaçınılmazlığı.""
11. "Seni çevreleyen dünya bırak belirsizlik içinde yok oluversin."
12. ""Hangi liman büyük bir kütüphaneden daha güvenli bir biçimde açar sana kollarını?""
13. "Hâlâ okuyabileceğim kitapların var olduğunu bilmek hoşuma gidiyor…"
14. "Başlayan ama bitmeyen öyküler dünyasında yaşıyoruz."
15. "Kitap okuyorum. Rahatsız edilmek istemiyorum!"
Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu Kitap İncelemeleri
Hayatımızda her yeni bir hikayeye geçtiğimizde başka bir hikayeyi yarım bırakmış olmazmıyız ve bunu bir çok noktada düşündüğümüzde bir çok alt yol ayrımları ortaya çıkar.
Kitap almaya gidiyorsunuz ve sizin elinizde olmadan kitap yarım kalıyor ve yarım kalan kitaptan dayanak alarak başka bir kitap alıyorsunuz ve o da yarım kalıyor. Bu şekilde on tane kitap alıyorsunuz. Aslında bakmayın kitapların yarım kaldığına, siz kendi hikayenizi yazıyorsunuz ve bu on yarım kalan kitap bir arada, tastamam sizin hikayenizi anlatıyor.
Aslında ön sözde ve kitabın bir bölümünde şuna benzer bir ifade geçiyor: Romanda hikayelerin tamamlanması mı lazım, illaki bir son gerekli mi? Alacağımız şeyleri sonu belli olmayan bir kitaptan alamaz mıyız? Aslında bu soruları kendimize de sorabiliriz.
Yazar ayrıca BİREY olan eski şair ve yazarların yerini artık, kendini ifade etmek isteyen toplulukların aldığını belirterek bir yazar kitapta “ bundan binlerce yıl sonra hiçbir yazarın hatırlanmayacağını ve şansı olan ve kalan kitapların anonim olarak yaşamaya devam edeceğini, önemli olan yazarın değil ne yazdığıdır” yorumunu not düşmüş ve bunun yorumunu tamamen okuyucuya bırakmış.
Okumak ve yazmak fiilleri üzerine bir çok yoruma yer veren yazarın bu kitabını muhakkak okuyun derim.
Bunun yanında, kitabın kurgusu gereği, okurken daldan dala çok atladığımdan, kafamda bütünlüğü sağlamak adına uygun zamanda tekrar okuyacağım.
Merhaba...
Sevgili kitap kurdu öncelikle şunu belirtmek istiyorum ki kitap satışta olmayabilir.
Italo Calvino, Küba'dan İtalya'ya genç yaşta göç etmiş bir yazardır.
Kitaba, bir erkek okurun bir kadın okurla olan, olacak ve olması beklenen ilişkileriyle okumakta oldukları eserin yazarını, yani kitabın yayınevi tarafından hatalı, eksik (yarım) basımı ve kitabın aslını arama arayış ve macerasına başlamaları konu olur.
O an anlaşılan tek şeyin aynı adımları farklı amaçlarla sürdüren iki okura yakın olmayan yakınlıkları satırları meşgul eder.
Kitapla ilgili okuduğum birkaç eleştiri şu yöndedeydi; “Kitap, yarım yarım hikayeleri birleştirip roman diye basılmış,” “Yazar yarım hikayelerini fırsata çevirmiş” , “Bu nasıl bir roman?” , “Bu bir roman mı?” kitapla ilgili yazmak istediğim eleştiri; Şikayetleri elimin tersiyle itmek yerine, onları (eleştirileri) yok oluncaya kadar, kendi sessizlikleriyle boğulacakları ana kadar onları okumak, onlardan gözlerimi kaçırmamak olacaktır.
Bir kış gecesi eğer bir yolcu değilseniz veya sizi herhangi bir yerden, düşünceden uğurlayan birisi, birileri yoksa bu romanın sizler için okunması sizin için sağlıklı bir okuma olacak diyemem.
Bir sonbahar önerisi, bir sonbahar okuması ve beklenmedik Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu kitabı incelemesi.
Yazdıklarım kayboluyor, bakıyorum.
*İnceleme İçeriği 2121 karakterden oluşmakta ve okur; 21. Yüzyılın 21. yılını dikkate alarak inceleme başlığını: “2121 Karakter” olarak belirler.
İyi okumalar diliyorum.
Herkese merhaba,İtalo Calvino’nun Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu isimli eserinden bahsetmek istiyorum. Geleneksel anlatımdan çok uzak olan ‘Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu’ benim için, kurgusu ve anlatımıyla çok farklı bir kitap oldu. Yarım kalmış farklı öykülerle sanki anlamlar birbirine bağlanmak istenmiş. Yazar sanki kurgusuyla kendi kitabını irdeliyor. Calvino bu kitapta insan zekası ve yazarlık yeteneği ile dalga geçiyor.Normal bir kitap okuyucusu kesinlikle okuyamaz.Okuyan kişi için ciddi bir zeka ve farkındalık sınavı.Ben çok zekiyim diyen insanların bile beynini darmadağın edebilecek tamamen kendine özgü ve benzerinin yazılmasının çok zor olduğu bir kitap. Öncelikle cümleler çok uzun ve dolambaçlı olduğu için rahatça akan bir kitap değil ve bu cümleleri anlayabilmek için saniye kaçırmadan dikkatinizi cümlelere vermeniz gerekiyor.Kitaba adını da veren başlangıçtaki hikaye ve diğer bazı yarıda kesilen hikayeler,tadı damakta kalan yemek gibi oldular.Artık hep böyle olmasına alışınca ilerleyen sayfalara yerleşmiş hikayeleri zaten kesilecek havasında okumaya başladım.Kitabın kalan bölümünde, yazarın -okuyucu- kavramına gereksiz derecede edebi yaklaştığını düşünüyorum
Okuduğunuz diğer romanlardan çok farklı. Roman içinde roman var, bu yüzden merak duygusu hep zirvede, bir sonraki bölümde ne olacak yazar konuyu nasıl bağlayacak diye bir solukta okumak isteyeceksiniz. Tavsiye ederim
Benim postmodernizmle aram azıcık limoni. “Anything goes” yani “her şeyin gideri var” kafası, benim azıcık demode kalmış modern kafama çoğu zaman yatmıyor. Fakat bir cevher varmış ki, postmodern edebiyat diyorlarmış adına, ben ona aşıkmışım meğer, sadece tanışmam gerekiyormuş.
Bu kadar kolektif bir anlatıyla daha önce hiç karşılaşmamıştım. Bu kolektifin esas bileşenleri okur ile yazar. Öyle ki, kitabın ilk sayfasından itibaren yazar bir sandalye çekip yanınıza oturuyor ve tüm kitabı kendisiyle konuşarak okuyorsunuz. Hayal edin: Italo Calvino yanınıza çökmüş, parmağıyla onu bunu işaret ederek kitabı sizinle beraber bir kez daha okuyor. Ya da: siz Calvino’nun dizinin dibindesiniz de kitap siz onu okurken Calvino tarafından aynı anda yazılıyor.
Ben edebiyat kuramı bilmem pek. Ama şöyle yarım göz okuduğum, dinlediğim kadarıyla bu kitap adeta “postmodern edebiyat nasıl yazılır” sorusunun cevabı gibi: üst kurmaca, parçalı metin, okuru yabancılaştırma, konuların hep birbirine benzediği iddiası falan filan.
Kolektif metnin bileşenleri sadece okur ve yazardan da ibaret değil bu sırada. Karakterler de aktif birer bileşen. O kadar ki, kitabın ana kurgusu, kitaptaki karakterlerden biri tarafından, kitabın sonlarına doğru inşa ediliyor.
Ben ağzım açık okudum. Fakat şunu da belirtmekte yarar var ki üst üste böyle metinler okumak istemem. Başı kıçı belli, dört başı mamur metinler, okuma mesaimin başat süjeleri olarak kalacak. Fakat artık ekstra bir oyun alanım var!
Yaşasın edebiyatta postmodernizm be!
Sevgiler.
Merhaba, bugün size İtalo Calvino’nun bu değerli kitabı hakkında kısa bir inceleme bırakacağım.
Öncelikle kitabın neden az beğenildiğini anlamadım. Sanırım sıradan anlatımlı romanlar ve kitaplar okumaktan farklılıklara kapalı bir hale gelmişiz.
Kitabın içerisinde aslında 10 tane roman var. Ama hepsi yarıda kesilerek bize bırakılıyor. Belki de yazarın daha başka düşünceleri var… Finallere çalışırken ders kitabında karşılaştığım, adı “ikinci kişili” anlatım tarzı altında geçen bir roman. Yazarın okuduğum ilk kitabı ama sanırım son olmayacak. Çünkü dili çok samimi, anlatımı çok senli benli.. Yani söylediğim gibi senli benli anlatım. Okurla sohbet eder gibi bir tarz.. Anlatımıyla ve içeriğiyle gelenekselleşen roman tarzlarını yıkan bir kitap. Yazar kitap hakkında kitabın 192. Sayfasında kısaca şöyle bahsediyor:
“Bir süredir yazmaya başladığım romanlar sanki söyleyecek her şeyi tüketmişim gibi yarıda kalıveriyor.
Bunun üzerine romanların yalnızca başlangıçlarından oluşan bir kitap yazmaya karar verdim. Kahramanı, sürekli kitabı yarıda kalan bir Erkek Okur olacaktı. Erkek Okur Z yazarının A romanını satın alacaktı. Ama bu kusurlu bir kopya çıktığı için okumayı sürdüremeyecekti… Kitabı değiştirmek için kitapçıya gidecekti…
Hepsini ikincil tekil şahısta yazabilirdim: sen Erkek Okur… Hatta işin içine bir Kadın Okur, düzenbaz bir çevirmen, bu günce misali günce tutan yaşlı yazarı da katabilirdim…”
Bence klasikleşen roman okumalarımızın yanı sıra bu güzel kitabı alıp hak ettiği değeri verelim. Roman tarzına farklı bir bakış açısı getirdiğin Teşekkürler İtalo Calvino.